W kolejny długi weekend w tym roku w skałach Jury Krakowsko-Częstochowskiej zameldowała się bardzo duża liczba wspinaczy z KW Kotłownia. Większa część ekipy działała w okolicach Podlesic i tam właśnie padło najmocniejsze przejście wyjazdu. Jacek „Kotlet” Czerniecki potwierdził swoją wysoka formę i ogromną moc i pokonał już druga drogę w stopniu VI.5! Jacek jak na razie preferuje drogi krótkie, o boulderowym charakterze i mocnych dogięciach i taka jest też Dobra kaloria VI.5 RP, którą pokonał na Rzędowej Skale w Karlinie. Pozostałe dni weekendu Jacek spędził na swoich kolejnych projektach, więc z niecierpliwością czekamy na wyniki.

[Jacek „Kotlet” Czerniecki na Dobrej kalorii VI.5 RP, Rzędowa Skała, Karlin, fot. Bartłomiej Filipowicz]

W tym samym rejonie działał też zespół małych Karasi, z którego Natalka Karaś wywalczyła swoją życiową cyfrę pokonując Drogę urzędową VI.3 RP. Dobre wieści dotarły także z południa, gdzie Gosia Rudzińska kontynuując swoją przygodę z liną odwiedziła legendarny Pochylec w Dolinie Prądnika pod Krakowem. Z   poczucia sympatii i lokalnego patriotyzmu z sukcesem wstawiła się w lubelski akcent na Dużym Pochylcu – drogę naszego klubowego kolegi Lesera – Leserówkę VI.4 RP.

[Gosia Rudzińska w skałach Jury, fot. Mariusz „Butcher” Majer, www.climb.pl]

Jako, że miałem przyjemność oglądać to przejście, jak i zapoznać się z tą drogą, chciałbym ją gorąco zarekomendować i zachęcić wspinaczy z Lublina do kolejnych powtórzeń. Linia pretenduje moim zdaniem do ligi najładniejszych dróg na Jurze i myślę, że niedługo uzyska miano klasyka, ze względu na długość, ekspozycję, niezwykłej urody ruchy po pozytywnych „westowych” chwytach i spory ciąg trudności. Słowem, Leser wytyczył piękną drogę z klasą. I jeszcze słowo komentarza dotyczący przejścia Gosi – w tym sezonie (i jednocześnie pierwszym z liną od wielu lat) to już jej druga droga w tych trudnościach, w kwietniu padła jeszcze Czarna wdowa VI.4 RP na Górze Birów. Wszystkich przejść i wspinaczek serdecznie gratulujemy 🙂

Śruba

Sezon na linę świetnie rozpoczął w miniony weekend Jacek „Kotlet” Czerniecki  szybko pokonując palczastą propozycję Nie zapomnij bicza VI.5 RP na Rzędowej Skale w Karlinie. Biorąc pod uwagę pracowicie spędzoną na panelu zimę i nieziemską moc podejrzewamy, że to nie jest Jacka ostatnie słowo w tym sezonie. Serdecznie gratulujemy 🙂

[Jacek „Kotlet” Czerniecki na Nie zapomnij bicza VI.5 RP w Karlinie, fot. Michał Jastrzębski]

Choć sezon na wspinanie z liną jest niestety martwy w naszych warunkach klimatycznych, to jednak nic nie stoi na przeszkodzie poszukać warunu pod innymi szerokościami geograficznymi. Mała reprezentacja Kotłowni w składzie Gosia Kuzia i Marcin „Śruba” Ciepielewski spędziła dwa tygodnie w portugalskim rejonie Vale de Poios.

[Gosia Kuzia na Com esta Maquina e Mel 6c RP, fot. Marcin „Śruba” Ciepielewski, www.marcinciepielewski.pl)

Ta lokalizacja jest mało znana polskim wspinaczom, choć wzmianka o portugalskich skałach pojawiła się w Górach 4/2014, gdzie Maciek Szopa polecał tą miejscówkę jako doskonałą propozycję na zimę. Faktycznie pogoda w zasadzie dopisała (trzeba pamiętać, że w Portugalii jednak też jest zima i czasem mocno pada), a rejon okazał się znakomity. Stwierdzenie, że jest to mini-Rodellar jest może mocno na wyrost, ponieważ w wąwozie mamy do dyspozycji zaledwie ok. czterech sektorów, ale wspinanie – zwłaszcza w najpopularniejszym sektorze Microondas (port. mikrofalówka) jest naprawdę fajne, po uklamionym, w większości przewieszonym pomarańczowo-szarym wapieniu o południowej, nasłonecznionej wystawie. Drogi sięgają do 20m, więc niedostatki wytrzymałości po treningu w boulderowni też można szybko nadbudować. Jeżeli dodać do tego bezproblemowy socjal w ulubionym wydaniu low-budget i tanie bilety lotnicze do Lizbony (polecieciliśmy WizzAir) to mamy jeden z ulubionych kierunków na ferie zimowe. Minusem jest fakt, że chyba trudno dostać się do Poios bez samochodu i konieczne jest jego wynajęcie, jednakże koszt (w wersji ryzykownej, tzn. z opłaceniem 960 € zwrotnej kaucji, z której wypożyczalnia może nam potrącić za ewentualne uszkodzenia samochodu) nie był duży (za 13 dni zapłaciliśmy 77 € + paliwo, w Portugalii niestety drogie). Z drugiej strony samochód daje nam duże możliwości spędzenia dni restowych – nieodległa Coimbra, Porto, Sintra i Lizbona naprawdę warte są odwiedzenia.

Z dróg trudniejszych Śruba dość szybko uporał się z Rocadella na Massa 7b RP i Missao Cumprida 7b RP.