Uprzejmie zawiadamiamy, że XII Sprawozdawcze Walne Zebranie Członków Klubu Wspinaczkowego Kotłownia odbędzie się dnia 21 listopada 2016 roku.
1 termin – godz. 19.00
2 termin – godz. 19.30
XII Walne Zebranie odbędzie się w sali konferencyjnej firmy Klimapol, Dąbrowica 127C (wjazd do miasta od strony Warszawy drogą E 17). Prosimy o stawienie się na Zebraniu, ponieważ będzie ono dotyczyć istotnych spraw związanych z dalszym funkcjonowaniem Klubu.
Z poważaniem
Zarząd KW Kotłownia
W piątkowy wieczór sala kinowa w Centrum Spotkania Kultur pękała w szwach. Łukasz Dudek i Jacek Matuszek z ich ambitnym projektem wspinaczkowym oraz film Wojtka Kozakiewicza dokumentujący ich poczynania przyciągnęli tak dużą, nie tylko wspinaczkową, publiczność, że spóźnialscy musieli zajmować miejsca na schodach i podłodze. Po prezentacji nagradzanego m.in. na festiwalu w Lądku Zdroju filmu nastąpiła niezwykle ciekawa dyskusja z bohaterami spotkania poprowadzona przez Prezesa „Śrubę”.
Spotkanie z Łukaszem i Jackiem było pierwszą imprezą organizowaną wspólnie przez KW Kotłownia i Centrum Spotkania Kultur, gdzie planujemy wybudować naszą klubową ściankę wspinaczkową. Korzystając z okazji Prezes wspólnie z ekipą AWT wręczył nagrody dla najlepszych klubowiczów w sezonie 2016. I tak nagrody otrzymali:
1. Ola Rudzińska za niezwykle udany sezon startowy w Pucharze Świata na Czas (4. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata).
2. Gosia Rudzińska za przejście bulderu Amores Perros 8A+ i drogi Chomeini VI.6.
3. Karol Szczuchniak za pokonanie 18 boulderów o stopniu 7C i 7C+ oraz boulderu Supersupernova 8A.
4. Jacek Czerniecki za pokonanie dróg Messer VI.5 RP, Dobra kaloria VI.5 RP, Nie zapomnij bicza VI.4+ RP i Ph 5,5 VI.4+ RP.
Jacy i Dudera nikomu , kto ma choć blade pojęcie o wspinaniu przedstawiać nie trzeba. O ich wspinaczkowych i filmowych wyczynach było w przeciągu ostatnich dwóch lat bardzo głośno na polskiej i światowej arenie wspinaczkowej, wielu z nas wsparło ich wielki projekt Alpine Wall Tour na PolakPotrafi.pl. Dlatego z wielką radością będziemy gościć nasz najlepszy, „eksportowy” i wielkościanowy team na projekcji filmu Alpine Wall Tour i spotkaniu, które KW Kotłownia zorganizowało wspólnie z Centrum Spotkania Kultur w Lublinie. Po raz pierwszy w naszym mieście będziemy mogli obejrzeć zapierające dech w piersiach ujęcia nakręcone przez Wojtka Kozakiewicza w słynnym „Dachu Świata” na Cima Ovest, towarzyszyć Jackowi i Łukaszowi na portaledge’u zawieszonym setki metrów nad ziemią na Brento Centro w Dolinie Sarca i wstrzymywać oddech podczas delikatnych przechwytów na Silbergeier’ze w Ratikonie. Po projekcji filmu Jacek Matuszek i Łukasz Dudek opowiedzą nam o wszystkim co wydarzyło się „behind the scenes” i odpowiedzą na pytania widzów zgromadzonych w sali kinowej CSK w Lublinie.
Zapraszamy wszystkich członków, przyjaciół i sympatyków KW Kotłownia, członków lubelskich klubów wspinaczkowych, lubelskich (i nie tylko) wspinaczy, oraz wszystkich zainteresowanych wspinaniem, górami i przygodą. Spotykamy się
Serdecznie zapraszamy – KW Kotłownia
Doszły nas słuchy z Kotliny Kłodzkiej o niezgorszych poczynaniach naszego niegdysiejszego towarzysza mocnych treningów w kotłownianych kazamatach – Krzyśka „Muppeta” Tarkowskiego. Muppet mimo, że od lat przebywa poza Lublinem, czy to na emigracji za Kanałem La Manche, czy też ostatnio częściej właśnie na śląskim pograniczu polsko-czeskim, to jest dla lubelskiego wspinania sportowego postacią znaczącą. Krzysiek wciąż jest tym, który może z Lubelaków pochwalić się najlepszym wykazem przejść skalnych. W 2002 roku Muppet śmiało wkroczył na ogólnopolską scenę wspinaczkową prowadząc swoją drogę „Doktorat” VI.5+/6, solując „Wyścig Szczurów” VI.5+/6 i przechodząc podlesicki ekstrem „Wakacje Z Dupami” VI.6(+). W kolejnych latach nie wspinał się już tak dużo z liną pokonując co raz trudniejsze problematy bulderowe w tym wiele ósemkowych.
Muppet i jego dolnośląska dacza [fot. Maciek „Lesser” Gajewski]
Ostatnimi czasy Muppet zmagał się z kontuzją kolana i zdecydowanie słabszą formą, ale wszystko co złe w końcu się kończy. Zmiana stylówy na modne obecnie kolorowe ciuszki, znaczący przyrost obwodu bicepsa, a nawet wizyta u fryzjera pomogły przełamać blok psycho-fizyczny i wrócić do ekstremalnego wspinania. Kilka dni temu Krzysiek pokonał jedną z najtrudniejszych propozycji okolic Szklarskiej Poręby, czyli masywny okap na Skałach Teściowej – „Czech Star” autorstwa Martina Stráníka z 2014 roku. Muppet enigmatycznie wypowiedział się o trudnościach, że to nieco kontrowersyjna i skomplikowana sprawa. Przypomnijmy, że przy „Czech Star” początkowo stawiano cyferkę 8B, ale późniejsza seria powtórzeń obniżyła wycenę do 8A+, a są nawet głosy o koniecznej korekcie do 8A. Niemniej problemat jest niezwykle estetyczny i wart wstawek. Jednocześnie Krzysiek mówi, że to nie jego ostatnie słowo i zapowiada próby na dużo trudniejszym wariancie pokonanego okapu, czyli na „Polish Star”, za co gorąco trzymamy kciuki.
Czech Star from Kris Tarkowski on Vimeo.
Za nami zawodniczy weekend! Ola Rudzińska w miniony weekend ze zmiennym szczęściem startowała w ostatniej edycji Pucharu Świata Seniorów na czas w chińskim Xiamen. Po eliminacjach zajmowała 3. miejsce, jednak w 1/4 finału nasza zawodniczka musiała się zmierzyć z aktualną Mistrzynią Świata Anną Tsyganową. Niestety podczas tego biegu Ola popełniła błąd, który kosztował ją miejsce w finale i ostatecznie skończyła zawody na 6. miejscu, a cały cykl Pucharu Świata tuż za podium na 4. pozycji.
[Ola Rudzińska w Chinach, fot. Eddie Fowkie IFSC]
Starsza z sióstr Rudzińskich, Gosia, startowała w zeszły weekend w zawodach Pucharu Polski Seniorów w boulderingu w Poznaniu także z różnym szczęściem. Po eliminacjach zajmowała 4. miejsce, w półfinale wywalczyła 1. miejsce, więc w finale nasza zawodniczka startowała z pozycji liderki! Niestety w finale Gosia opadła z sił i zajęła ostatecznie 6. miejsce w zawodach, a pechowe dla sportowca 4. miejsce w Pucharze Polski.
Obu zawodniczkom gratulujemy! Życzymy powodzenia w kolejnych startach!
[Gosia Rudzińska w Poznaniu, fot. www.taternik-sklep.pl]
Kolejny świetny występ naszej najszybszej zawodniczki Oli Rudzińskiej. Po bardzo dobrych sprintach w eliminacjach i półfinałach, Ola w finałowym biegu wyprzedziła o 2 setne sekundy Klaudię Buczek zajmując w szóstej edycji Pucharu Świata III miejsce. O naszej „eksportowej” zawodniczce i jej sukcesach napisał ostatnio Newsweek Polska:
Z wielką radością informujemy, że otrzymaliśmy bardzo dużą kwotę z przekazanego na rzecz naszego Klubu 1% podatku. Ostatnie przelewy z Urzędów Skarbowych zostały wykonane 27 lipca. Odpisy 1% podatku otrzymaliśmy zarówno od mieszkańców Lublina i okolic – Puław, Łęcznej, Zamościa, Lubartowa, Włodawy, Łukowa, jak i przyjaciół i sympatyków KW Kotłownia z całej Polski – Warszawy, Wrocławia, Olkusza, Krakowa, Gdyni, Sandomierza, Gliwic, Radomia, Ostrowca Świętokrzyskiego, Wieliczki, Wołomina, Poznania, Białej Podlaski, Trzebnicy, Łańcuta, Siemianowic Śląskich, Jeleniej Góry, Kozienic. Ostatecznie wspólnym wysiłkiem udało się nam zebrać kwotę
Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim za wsparcie naszych wysiłków reaktywacji ściany wspinaczkowej KW Kotłownia. W sumie, łącznie z wcześniejszymi darowiznami osób prywatnych i instytucji udało się nam już zebrać kwotę
co stanowi około 1/5 przewidywanego budżetu budowy ściany. Jeszcze raz wielkie, wielkie podziękowania dla wszystkich, którzy nam pomogli!!!
Niestety jest i zła wiadomość… Do tej pory nie udało nam się podpisać umowy wynajmu pomieszczeń z Centrum Spotkania Kultur. Wypracowany wspólnymi siłami z partnerami z CSK projekt umowy został zablokowany ze względów formalnych przez Urząd Marszałkowski Województwa Lubelskiego . Problemem okazały się niezgodności ze Studium Wykonalności CSK. Zaproponowaliśmy zatem projekt zmian w Statucie KW Kotłownia oraz nakreśliliśmy nowe obszary działań we współpracy z Fundacją Sztukmistrze. Przygotowane dokumenty zostały przez CSK skierowane do konsultacji w trybie roboczym do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Lubelskiego. Niestety, pomimo złożenia dokumentów w czerwcu, do tej pory nie otrzymaliśmy jeszcze żadnej odpowiedzi. Wciąż jednak mamy nadzieję na pozytywne zakończenie sprawy, podpisanie umowy i budowę obiektu wspinaczkowego w CSK w Lublinie.
Ola Rudzińska pięknie zawalczyła na dzisiejszych Mistrzostwach Świata we wspinaniu na czas w Paryżu. Nasza zawodniczka zdecydowanie najlepiej pobiegła ze wszystkich zakwalifikowanych do finału Polek – Klaudii Buczek, Patrycji Chudziak i Anny Brożek. W walce o brązowy medal Ola zmierzyła się z Julią Kapliną. Rosjanka wygrała bieg z czasem 8.23 (Ola – 8.40).
[Ola Rudzińska wśród finalistek Mistrzostw Świata w Paryżu – pierwsza z prawej Julia Kaplina, która pokonała Olę w walce o brąz, fot. IFSC]
Stało się! Po dłuższej batalii Gosia Rudzińska poprowadziła swoją pierwszą drogę o wycenie VI.6, czyli słynnego „Chomeiniego” w Jaskini Mamutowej. Tym samym zabłysnęła jako pierwsza Lubelanka z tą cyfrą na koncie, a przy okazji trzecia osoba z Lublina w ogóle, która dała radę pokonać takie trudności.
[fot. Maciek Lesser Gajewski]
„Chomeini” powstał w 1987 roku za sprawą Piotra Korczaka, demiurga polskiego wspinania sportowego. Jak sam autor opisuje powstanie drogi w artykule „Epitafium Nowej Fali” (Góry, nr 4/1998):
„Działalność wznowiłem dopiero w październiku [1987 roku], ale za to bardzo skutecznie. W niecałe dwa tygodnie powstały: Dziś Samba, Jutro Bomba (VI.5), Kaplica Przyjacielu (VI.5 RK), Pożegnanie Jesieni (VI.5), no i Chomeini. Z rozmaitych względów nie mogłem się zbytnio chwalić przejściem wielkiego okapu nad Jaskinią Mamutową. Zakres preparacji chwytów był zbyt poważny jak na nerwy takich osób jak Rysiek Benduski. Ale ten strzał z nogami w powietrzu… Wtedy to było coś, dzisiaj podobny chwyt można przećwiczyć na salce… Chomeini, nawet na dwa lata później, po przejściu RP, nie doczekał się rzetelnej oceny. Zbyt dużo moich emocji taka ocena musiałaby zawierać. Droga pozostaje w zapomnieniu po dziś dzień, stanowiąc epitafium VI.5.”
„Chomeini” mimo, że powstał za „żelazną kurtyną” był drogą tylko o stopień łatwiejszą niż ówczesna najtrudniejsza droga świata („Wallstreet” XI- na Frankenjurze autorstwa Wolfganga Güllicha). Linia wytyczona przez Korczaka czekała wiele lat na pierwsze powtórzenie i miało ono miejsce dopiero u progu XXI wieku. Jest to niewątpliwie jedna z ważniejszych dróg w historii polskiego wspinania sportowego. I to właśnie tą linię obrała sobie za cel Gosia.
Spośród Lubelaków, jak dotąd, z drogami w stopniu sześć-sześć poradzili sobie tylko Krzysiek Muppet Tarkowski i Jarek Nowak. Muppet w pamiętnym roku 2002, gdy mocna cyfra sypała się w Lublinie jak z rękawa, poprowadził Wakacje Z Dupami, z kolei Jarek w 2012 rozprawił się z rożnowską ekstremą Sto Kotletów. Ponadto parę osób musnęło „szóstkę” prowadząc drogi o wycenie VI.5+/6. Tym samym Gosia staje na męskim sześć-szóstkowym podium, jednocześnie deklasując koleżanki.
Po lewej Piotr Koraczak w latach ’80, po prawej Gosia Rudzińska w 2016 roku na „Chomeinim”.
Kotłownia (Lesser): Gratulacje przejścia! Skąd pomysł na „Chomeiniego„? Nie dość, że zaczęłaś wspinać się z liną, to od razu wzięłaś się za bardzo ambitne cele.
Gosia: Od niedawna mieszkam w Krakowie i to chyba zasługa krakowskiego środowiska, gdzie zdecydowanie przedkłada się wspinanie z liną nad bouldering. Zostałam nijako „zmuszona” do wspinania się po droga sportowych w skałach. Do Mamutowej regularnie jeździ duża grupa znajomych, z którymi się teraz wspinam i trenuję. Poza tym jestem teraz w niezłej formie (udało mi się wiosną ustanowić życiówkę na boulderach) i chciałam spróbować jakąś trudną drogę. Z „Chomeinim” to był bardziej przypadek. Po prostu w przypadku innych dróg w Mamutowej nie za bardzo byłam w stanie zapamiętać ich przebieg. Każdy kto był w „Mamucie” będzie wiedział o co mi chodzi, a „Chomeini” to raczej prosta linia.
Jak wygląda sama droga?
Można powiedzieć, że to taki dłuższy boulder z liną. Startuje sprężającą ścianką wspólnie z „Macierewiczem” VI.3, by po kilku ruchach doprowadzić pod masywne przewieszenie nakrywające wejście do groty. W przewisie znajdują się słynne wykute przez „Szalonego” trzy dziury na dwa palce i jedna mieszcząca trzy palce doprowadzające na krawędź przewieszenia. Ta część jest zazwyczaj najtrudniejsza dla mężczyzn z racji grubszych palców. Mi sprawiało trudność przedarcie się z ostatniego wykutego chwytu przez przełamanie do klamy kończącej drogę patentem po krzyżu.
Ile czasu zajęło ci sfinalizowanie przejścia? Trenowałaś specjalnie pod tą drogę?
Nie, wpinałam się normalnie na ścianie, torchę na bulderach w skałach i trochę z liną tu i ówdzie. Na samego „Chomeiniego” jeździłam może z dziesięć razy, co przemnożone przez trzy sensowne próby jednego dnia daje razem nico ponad trzydzieści wstawek. W sobotę puściło w trzeciej próbie. Najpierw poszłam powiesić ekspresy. Druga próba była na dogrzewkę, a trzecia okazała się kluczowa i zakończona upragnionym sukcesem.
Jakie masz kolejne cele? Będziesz kontynuować przygodę z liną?
Jeszcze nie wiem, to przejście kosztowało mnie dużo nerwów. Od wielu lat nie wspinałam się po trudnych drogach sportowych i zdecydowanie od tego odwykłam, ale dziewczyny namawiają mnie już na sąsiednią „Czekając na Godoffa” VI.6.
Gratulacje jeszcze raz i powodzenia.
